işçi bayramı olarak bilinir 1 mayıs. fakat türkiye'de öğrencilerin ya da çalışanların "işe nasıl gideceğiz şimdi" günü olarak da tanımlanabilir.

beşiktaş, taksim'de çalışanlar inşallah biber gazı, cop yemeyiz diye düşünürler.

oralardaysanız tanımadığınız etmediğiniz maskeli adamlar yanınızdan koşarak geçebilir, siz onlara bakarken polis gelir size saldırır. iki taraf da saykodur, maskeliler her zaman olduğu gibi kaldırım taşlarını söker, kırar ve oraya buraya fırlatır. şanslıysanız buradan kurtulabilirsiniz.

ben anlamıyorum etmiyorum, amaç ne? bu bir bayram değil ki? bu bir boşalma, patlama. işçiler oh ne güzel işçiyiz demiyor devamlı saldırıyor benim bildiğim kadarıyla. neden saldırıyorlar anlamıyorum. yani düşünüyorum hiçbir güç bana bir kaldırımı kırıp bir insana taş attıramaz. anlayamıyorum evet.

taksim yıllardır kapalı eyleme, mantıklı da kapalı olması. eskisi gibi değil ki taksim. siz 50 bin kişi ile oraya girebileceğinizi mi düşünüyorsunuz. amaç ne, toplanmak birlik olmak değil mi? o halde başka yer mi yok, kadıköy falan. ben anlamıyorum bu tür işlerden, saçma geliyor.

kusura bakmayın, benim bildiğim bayramda insanlar birlik olur, mutlu olur, huzur hissedilir. 1 mayıs gürültü, kargaşa, eylem ve slogan buralarda sadece. herkes durup düşünmeli burada, devamlı birbirini suçlamamalı, yanlış bir şeyler var ortada, tek taraflı olmadığı kesin.