herşeye inanma potansiyeline sahip, minicik, ufacık bireyler. sevmek lazım. şefkat göstermek lazım. sabırlı olmak lazım. (ama nereye kadar ya?)
2-3 yaşına gelip de konuşmaya başladıklarında bir yetişkinin bünyesine kalıcı hasarlar verebilirler. bu kalıcı hasarın nedeni 'niye, niçin' sorularıdır. ayrıca bazen çok akıllı olabiliyolar.
örnek olarak; (bu diyalog ben onun tuvalette işini
* bitirmesini beklerken gelişti. akıllara zarar. tamamen gerçektir.)
çocuk- mimii (mine demeye çalışmakta) niye tulavete (tuvalet) gidiyoruz?
ben- eemm.. şeey.. gidiyoruz çünkü karnımız ağrıyo gitmezsek. (bilmediğimden değil ama anlayabileceği şekilde anlatmaya çalışıyorum büyük bir sabırla)
(ç)- pekiiii (yüzünde ne yapsamda delirtsem bunu diye bi bakış var!) niye karnımız ağrıyo ki?
(b)- canım benim.. küçük yaşlarda başlama hayatı sorgulamaya. ilerde çok zamanın olur bunun için. korkma sen.
(ç)- niye çok zamanım olurmuş? ben ölmez miyim? benim geçen gün kedim öldü. biliyomusun?
(b)- hrrrr.. ölebilir tabii. merak etme. allahın yanında o. mutludur şimdi.
(ç)- şaka yaptııımmm. nihahah. benim kedim ölmedi kiiii. ama bişey sorabilir miyim?
(b)- sormasan daha iyi.
(ç)- allah nerde? göstersene bana?
(b)- allahım sen sabır ver bana ya...
(ç)- allah mı? hani nerde nerdee?