komsu camini kirdiklarinda isimleri asla verilmeyecek kisilerdir onlar.

bir sonbahar vakti demliklerce, hic konusmadan icilen çaylarin deminin yogunlugu, paylasilan agir hayatlarin yogunluguna esittir. o caylarin yogun kirmizisi, yillar sonra agizda hastalikli bir kopek kani tadi birakmaz. gercek dostlari ayrit etmenin bir yoluda bu zamani tecrube etmekle ilgilidir. yol arkadasi olunur, yoldas olunur dostlarla. barikatlarda yanyana dövüsülür. en mahrem mektuplarin çekincesizce emanet edilecegi tek kisidir o.

ve gözyasi dökülecekse aranilan omuzdur onunki. ne var ki her yerde, kalabaliklarin ortasinda kandan gözyasi dökülür ama o omuza bir göz sürmek korkutur insani kimi zaman. o agladigini görmemelidir. agladigini görmesini istemedigini de bilmelidir; ve bilir. en güzel günaydinlar onadir. en tahakkumsüz baskaldirilar ona karsidir.

gercek bir dost sahibi olmak dunyanin en buyuk hazinelerinden birine sahip olmakla esdegerdir.