yusuf atılgan'ın üçüncü ve son romanı (diğer ikisi için; anayurt oteli, aylak adam). yazar, bir kalp krizi vasıtasıyla yaka paça öte tarafa taşındığındandır ki canistan bitirilememiştir. usta, bu yapıtında aylak adam ve anayurt oteli'nin aksine ne öyle derin karakter çözümlemelerine girmiş, ne de şehir insanının yabancılaşma sorununa değinmiştir. zira manisa köylerinde bulunuyoruz.

karakterlerin, örneğin anlatının hayli büyük bir kısmını oluşturan selim'in dış görünüşüyle dahi alakalı bir ipucunun verilmeyişi, hafızanızda karakterlere dair anayurt oteli'nin zebercet'inden kalanların ancak cebindeki kestanelerden birkaçı kadarının kalmasına, kitabın 76 sayfada kalmış oluşu da bu yeni tanıştığınız ve yakından tanıyamadığınız karakterlere adab-ı muaşeret gereği "daha karpuz kesecektik?" demenize sebep olmaktadır.

tüm bunlara rağmen canistan okuyucuyu doyurmayı başarmıştır. yusuf atılgan'ın kendine has, buram buram obsesyon kokan yalın olduğu kadar da etkileyici üslubu; canistan'da da kendini gösterir. yarım kalmışlık hissiyatını göz ardı ettirmeyi başaracak kadar doludur bu yapıtı da. keza yusuf atılgan'ın elinden çıkan bir alışveriş listesi dahi olsa okumaya değer diye düşünür bach efendi.