günümüz ilköğretiminde sorulan soruya cevap verme, konu anlatma ya da sadece konuşma gibi fiilleri sınıf önünde gerçekleştirmek için topluluk liderinden istenen izin göstergesidir.
bu gösterme istemekten çok dilenmeye dönüşür bazı bazı zamanlarda. lider kişilik olan öğretmenin ismi bir anda 'örtmen' oluverir ve rüzgarını bıraktığı yerde onlarca parmak ümit dolu bir bekleyişten rüzgarın yönüne göre başka bir ümit dolu bekleyişe sürüklenir.
o kadar çabaya değse içimiz yanmayacaktır çünkü öğretmen o parmaklarını gözüne sokacakmış gibi yönsüz bir şekilde sallayan yavrucaklar yerine, gözlerini sonuna kadar açmış, kendisine ya da dalgalanan parmaklara pört bakmakta olan sessiz kuzulara yönelecektir. ve içlerinden gözleri patlamaya en müsait olanı seçer.
bir kısım rahat bir nefes alırken, bir kısım örtmene küser ve 'bidaha hiç parmak kaldırmicam.' düşüncesi ile birlikte; ki bu örtmenin hayatını kaydırmaya karşı donanımsız bir sebeptir,hocaya değil önüne bakar. başka bir kısım ise, 'bu defa olmadı diğerine inşallahh.' diyerek yay gibi tetikte kalmayı tercih eder.

ve her fiil kararında güzeldir.