istanbul... binbir parlaklığıyla bakar gözlerime. yakar ateşlerini gözlerimde çürütür ennihayetinde. denizi, havası, taşı toprağı altın istanbul. yalan be istanbul. ruhumu çürüten bu şehir artık nefret ettirir kendinden. aşıkların birbirlerine duyduğu nefret gibi, iki ayyaşın kavgası gibi kavgamız. naralarında boğup, boğum boğum taktığın gerdanlığından öperken her gece seni......gece güzeldin sen.
boşken güzeldin. yokken daha güzeldin. yollarını giyinip de salına salına yürürdün, bütün insanlar aşık olurdu senin cakana da bi şey diyemezdim. seni sevmiyorum! alıp gömdüklerin için mi, hiç vermediklerin için mi?... bilemiyorum. açınca senfonini dükkanlara, hışırdar kirpiklerin. kulaklarımı tıkıyorum şimdi. susmanı diliyorum kubbende...
yaşar kurt ' un reflex albümündeki şarkısıdır istanbul...
istanbul seninle yasadim yüzyillar boyu
beyaz elbiseni çok sevdim esmer tenini
güzel saçlarin vardi hiç dokunmadim
aslinda ben seni su perisi sanmistim istanbul
vahsi sokaklarin hep kavga dövüs
bir de neden hep gecesin ah istanbul
aynı zamanda duman grubunun da şarkısıdır. söver, sarar, koklar,elinden öper...
bu şehir rakıyla yaşar
bu şehir cigarayı çeker
bu şehir gündüzü yaşar
bu şehir her geceyi sever
bu şehir adamı söver
bu şehir kadınını döver
bu şehir kanımızı emer
bu şehir için ölmeye değer
İstanbul, İstanbul
İstanbul elinden öper