kendini, karşısındakinden daha üstün görmek demektir; tevazunun zıddıdır. tepeden bakmak her zaman ve her yerde çok kötüdür, uzak durulmalıdır; doğru olan, mütevazı olmayı esas almaktır.

bu tabirin biraz farklı bir yaklaşımla hatırlattığı bir şey var; zannediyorum tepeden bakmanın en güzeli, sana dün bir tepeden baktım aziz istanbul* mısraında geçen tepeden bakmadır... (bkz: istanbul)