osmanlı devrinde evlerin tavan yüksekliği şimdiki gibi kısa tutulmaz hânelerin ferah fahur olmasına dikkat edilirdi. bu sebeple mevsim-i şitâda evlerin teshini gayet müşkil bir vaziyet arz ederdi. ecdâd-ı izâmımız bu sebeple haneyi değil de kendini yani vücudünü ısıtmayı düşünmüştür. soğuk kış gecelerinde daha nev-icâd sobalar zuhûr etmemişken mangal nûr-ı nimet olarak kabul görmüştür. hâce-i bî-adîlimiz hashacip'in buyurduğu gibi kış günü mangal kenarı lale-zâre tebeddül etmiştir.