bir evlat olarak pek çok zaman sonuna kadar hak verdiğim sözdür. sonuçta siz bu kadar ulu bir duyguyu asla yaşamamışsınızdır. hiç kimse sizin canınız olmamıştır bu derece, sizin parçanız olmamıştır ve evet onların yaptığı şeyleri tam olarak olmasa da olabileceğinin en iyisi olarak anlamanın tek yolu anne olmaktır. niye olabileceğinin en iyisi dedim çünkü değişen zaman, hayatta karşılaştıkları insanı tamamen koparmasa da ondan uzaklara savuruyor düşünce olarak, niye böyle deyip dursak da bir süre sonra tüm taşlar yerine oturuyor ve herşey nedenleri hiç dile getirilmese de en içten gelen bir biçimle bilinerek kabulleniliyor. hayat bizi farklı yerlere savuruyor, ona bakıp beğenmiyoruz onu ama sonra onun yerine koyunca çok farklı yerlerde olma ihtimalinin yanında aynı onun yerinde olduğumuz ihtimalinin de olduğunu görüyoruz hatta bunun belki de en muhtemel ihtimaller arasında olduğunu görüyoruz.

yine de bunları düşününce bu şekilde dile getirsek de aslında hiç böyle olmuyor olay, herkes kendi yolunu çizmeye çalışıyor ve bu yolda ters olan anne bile olsa kimi zaman zor oluyor kabullenmek bazı şeyleri. mesela herhangi bir olayda sizin kalbiniz kırılmasın diye onu başkasının kırıbileceğinden çok daha fazla kırabiliyor olmaları. bunu hayatınızın bir bölümünde aylarca yaşayınca alt üst olup herkese olan güveninizi tamamiyle kaybediyorsunuz. o bile böyle yapabiliyorsa diye başlayan cümleler kurmaya başlıyorsunuz. onun bunları sizi düşünerek yaptığını bilseniz de bir yerden sonra kaldırması zor hale geliyor bu durum. tabi onun bu kadar aşırıya gittiği durumları siz yaşamış olacağınız için çocuğunuza bu konularda ona kıyasla daha anlayışla yaklaşırsınız gibi geliyor, bu şekilde planlıyorsunuz geleceğinizi ve bu durumda anne olunca anlarsın sözü sizin için ileride çok daha uç durumlar için kullanılacak ama yine de çocuğunuzu kucağınıza aldığınız ilk andan itibaren anlaşılacak hale geliyor.