melek arslanbenzer in şiiri.

Üşenirim ben aşktan sözetmeye


hiç aşk şiiri yazmam sanıyordum
aşk hiç olmaz hayatımda
oysa şiir,aşk, çocuk ve koca imandan geliyormuş
aşk biraz iman etmeye benziyormuş
ihlamur kokuyormuş ankara’da akşamüstleri
bir adım ileri ve sonra bir adım daha

hakikat dört nala geçiyormuş gövdemden
neye dokunsak güzel oluyormuş
karpuza,üzüme,peynire,ekmeğe güzel
ekmek zaten güzel oluyormuş uzun bir kahvaltıda

bir iş tastamam oluyormuş tam
tam tastamam olunca bir iş yüreğime ferahlık
güzel diyorum önemsiyorum bir işi güzel yapmayı
İki ayağımla birden yere basmayı
bak işte böyle durmayı tam karşısında

bak dağılırım, yığılır kalırım tam karşında
durulur,dururum,duruyum,
buz gibi cam gibi!
kendimi sana yakıştıramam,ben bir aşkı yakıştıramam dünyaya
erkekliğin senin,kadınlığın senin ikisi tastamam bir aşka
bir aşk,akşamüstü,ankara ıhlamur kokuyor

sen şimdi konuş hep bana konuş ama
ben kıvrılıp bir yudum yatarım koynunda
kollarım bağlı,saçlarım topuz,otururum tam karşında
benim saf yüzüm sana,çocukluğum,canımın acısı
saçlarım sarı çocukken,ıhlamur sarı,kokuyor güzel...