mutluluk fotoğrafı 2

  1. cafer turaç *

    ah! bana yakışan bir kekliksin binlerce teşekkür sana
    eğdirmedin başımı önüme, utandırmadın, artık yorgun değilim
    ey çığlıklar, ey donuk yazlar hırkanıza alarak unutun beni
    azlığın kayboluyor sılam çoğalmıyor, beni güneşlere tutuyorsun, seslere
    parmaklarının köpürttüğü suları yudumluyorum, duraklara
    gezgin bir eşkiya gibi iniyorum, silahım oluyorsun, onurum
    matemli kızlara dağıttığın sevincimizden üç bes selam alıyorum geriye
    şimdi ne mahreme yanaşan bir suratın var ne de yarasalar uçurtan
    daha iyiyim şimdi bir çımacı olabilirim ekmeğini şiirle kazanan biri
    (kim tanık oldu güzelin sermayesine)
    ama dünya söyletmiyor beni dünya sen yanımdayken
    küçülüyor küçüldükçe

    binlerce teşekkür sevgilim sana sigaram tütüyor ve kalbim tutuşuyor bazı
    bulvarlara çıkıp korkunç bağırmak istiyorum korkunç şarkılar söylemek
    her kefesinde ölüm taşıyan tartılardan uzağım sen dengeliyorsun kanımı
    bu alıp başını giden kuşlar bohçasına sevgiler nakışlayan kızlar duygulandırıyor beni
    iğde dallarına tünüyorum evlerin saçaklarına, ışıklar düşüyor içime
    gölgem kırılmıyor, kaldırımlarda dik adımlarla yürüyorum, otobüs camlarına
    sevda sözleri yazarak kahkahaya boğduğum oluyor yolcuları, "içli bir şair
    geçiyor yok mu şiir isteyen" diyerek giriyorum parklara, kır kahvelerine,
    en son anlaşıyorum sözü yarım kalmış bir çocukla ve onun lal olmuş dillerini
    alarak gödemin yalazına bir türküye dönüştürüyorum saygıyla, hazla.
    sevgilim sevgilim bizi nasıl ağırlıyorlar ve kuşandırıyorlar çiçekler gibi

    o iyi insanlara minnet borcumuzu mutlu olmakla ödeyebiliriz ancak
    bunları bir şarkı söylercesine fısıldamalyım kulaklarına,
    iyice duymalısın
    iyice duymalısın binlerce teşekkür sana;
    esirgemedin bu fotoğrafta benden kalbini
    (#135992) sokaklara sahip cik|10.08.2007 00:14|