tembelliğe meyimli bünye denildiğinde benim aklıma ilk gelen rea oluyor, fakat daha derinden incelememiz gerekirse bu tür insanların pek fazlya yaşamadıkları, bazı efsanelere göre nefes almaya üşenip ölenlerinin bile olduğu söylenir.bu insanlar yatağa yatarken, yatakatan kalkarken, yemek yerken, yemezken, konuşurken, susarken ve benzeri bütün yaşamsal faaliyetleri yerine gerirken mütemadiyen üşenirler.her şeye üşerinler ama iş üşenmeye gelince üşenmezler.buna modern tıp bile cevap bulmamaşıtır. yeri geldiğinde nefes almaya üşenen bir adam nasıl olurda 7-24 üşenmeye üşnmez...şimdi akılları kurcalıyan en büyük soru bu...

bir de olayın şu yönünü incelediğimizde; uzay çağına girdiğimiz şu yıllarda artık böyle üşengeçlerin nesli hızla tükenmekte.milleti bir çalışma aşkı almış ama hadi hayırlısı...bu aşamada bize düşünse insanlık görevimizi yerine getirip bu neslin sona ermesini önlemektir.unutmayalım ki her birimiz bir gün üşeneceğiz...

acaba üşenenler kendilerine şu soruyu hiç soruyorlar mı? "ne bu böyle üşen üşen nereye kadar?"cevabı ise tartışmasız "hayır". adam her şeye üşeniyo dedikya iki kelimeden fazla sözcük içiren cümleleri gereksiz bulan bu insanlar yedi kelimden oluşan bu cümleyi kendilerine sorarlar mı hiç.sormazlar tabiki.

şöyle bir durup düşünelim biz hiç üşenmedik mi?tabi ki üşnedik.ama üşenmeya meğilli bir bünye üşenmenin zevkini bir kez tattı mı bir daha birakamaz.bu tür bünyeler her ortama uyum sağlayan kapris yapmaya bile üşenen asalak diye nitelendirdiğimiz canlının bile daha çok faaliyette bulunduğun insanlar kervanına katılmadan önce birinin bunlara dur demesi gerekmektedir...

işte tembelliğe meyilli bünyeyi bu şekilde açıklaya biliriz umarım yeterince açıklayıcı olmuştur.