1958 İstanbul doğumlu şair. 1987 yılında adına hayat denilen yükü daha fazla taşıyamayacağına karar verip intihar etmiştir. kendi kaleminden bir kaç satır;

''artık masumiyetin hiçbir anlamı yok. artık kader de yok, kadere olan bağlılıkta. İnsan dünyanın bütün çivilerini söküp attı. Çetin doğumların, derin derin susmaların, acıklı hüzünlerin anlamı kalmadı. Örtünün altı gözüktü ve hayaller karardı. ve zamanın hafızası köreldi. Üstümüze örttüklerimiz günahlarımızdır. ve yürüyemeyecek kadar kocadık, daraldık. ve insan haysiyetini yitirdi. adalet ve ahlak kurda, kuşa yem oldu. doyurabilecek bizi ne kaldı ki? her şeyi tüketmedik mi? Öfkenin sınırı gözükmüyor. ve kaplumbağa aşili çok gerilerde bıraktı. yaşamak katılaşmaktır.

burada daha ne kadar öleceğim?
yeryüzüyle gökyüzünün aracısı olarak bulutu haraca kestiğiniz yerde?
ben size alışamam.

nilgün marmara, mart 1982. ''

sen gittin nilgün biz burada senin ''bekleme salonu'' dediğin dünya da her geçen gün biraz daha katılaşarak gideceğimiz günü bekliyoruz. arada bir senden mısralar okuyoruz birbirimize, ne kadar gençmiş diyoruz keşke diyoruz keşke...