okurken hep bir eksiklik, bir üstünkörülük hissettiğim, böyle olmamalıydı, biraz daha içi dolu olmalıydı dediğim kitap. foucault sarkacını okurken, "ulan bu kitabın karikatür versiyonuymuş" diye düşündürmüştür.
taşlar yerine oturmuştur, ben rahatlamışımdır.