insanların başkalarının sahip olduğu şeylerin- ki bunlar sadece maddi unsurlar değil, sosyal statü gibi manevi unsurlar da olabilir- egolarına baskı yapması sonucu hissettikleri duygudur.
ancak nedense günümüzde kıskançlık en aşağılık en çirkin hareketlerden sayılıyor, yapanlar eleştiriliyor hatta nefret ediliyor. peki kıskançlık sadece "senin elbisen var niye benim yok" ya da "senin paran var neden benim yok"tan mı ibaret? şunu unutmamalıyız ki kıskançlık rekabeti doğurur, "rekabet" ise bir şeyleri başarmak için ilk adımdır. bu sadece bizim devrimiz için geçerli bir yargı değil. mesela bakınız stanley kubrick'in 2001 a space odyssey filmine. filmde günümüzden onbinlerce yıl öncesinde insan-maymun karışımı canlılarının kabile mücadelelerini anlatan bir bölüm var. bir kabile diğerinin sahip olduğu (kendilerinkinden daha iyi olan) mekanı ele geçirmek istiyor [kıskançlık!]. böylece aralarında bir mücadele başlıyor [rekabet!]. ve sonunda ne görüyoruz, aralarındaki bu "kıskançlık", kabilelerden bir tanesinin zekayı keşfetmesiyle madde'ye * dönüşüyor. burdan şunu anlıyoruz ki kıskanmak sadece 'nahoş bir davranış' değil, bazı durumlarda tam tersi, zekayı doğuran bir tohumdur.