yıllar önce trt'de, emekli bir doktorun anılarında ilginç bir tarifini duymuştum intiharın, aklımda kalan anısıyla birlikte hikaye şudur:

emekli doktorumuz, mesleğinin ilk yıllarında, anadolu'da bir köyde çalışırken, köylülerden birinin intiharına tanık olmuş.

ancak o zamanlar ne intihar sıkça görülen bir vaka ne de intihar sözcüğü herkesçe bilinen bir sözcük.

gerekli incelemelerden sonra merhumun kendini öldürdüğünü anlamışlar ancak resmi tutanaklara ne yazacaklarını bilememişler.

en sonunda ölüm şeklini tarif eden uzun adli tıp raporunun altına şunu eklemişler:
"şahsın kendi rızasıyla vefat ettiği anlaşılmıştır."

hamiş:o zamanlar nasıl güzel zamanlarmış ki insanlar intiharın adını bile bilmiyor, tanımını bile yapamıyorlarmış.