çok garip birşeydir yalnızlık. az dozda alındığında mükemmeldir, ancak dozunu kaçırınca ölüm demektir.
etrafınızda çok kişi olduğunda, dostlarınızın şamatasından, geyiklerinden, ailenizden sıkıldığınızda 'off! keşke yalnız kalabilsem' dersiniz. o an için ilaç gibi gelir. ihtiyacınız vardır çünkü*. ama bu cümleyi sarfederken genelde 'yalnız kalınca ne olacak?' diye düşünmeyiz. ailemizin, arkadaşlarımızın, tanımadıklarımızın etrafımızda olmayınca yaşamanın da bir anlamı olmadığını düşünmeyiz. düşünsek söylemeyiz zaten 'keşke yalnız kalabilsem' cümlesini.

eminim pek çok kişiye olur. mutlu bir haber alırız. bizi çok sevindirir. eğer yanımızda anlatabileceğimiz bir yoksa hemen telefona koşar, biri arar, anlatmaya başlarız. işte bunu yapmak isteyip de yapamadığınız an gerçek anlamda yalnızsınız demektir. bundan sonrası muhtemelen ölümdür.*