ihsan oktay anar'ın belkide en usta işi en rafine kitabı. içinde sadece gülmek değil kend içinizdee derinlere sürükleyen muhteşem anlatıları, yine istanbulun birbirinden eşsiz sokaklarında dolaştırır sizi yine zamanın içinde unufak olacak kayıp bilgilerin içinde sizi size bakarken bırakan bir eser. suskunluğu seçersiniz ya da seçmezsiniz. o musiki'yi duymak için kulaklarınızı dilinizi gözlerinizi burnununzu teninizi mühürler misinizi sorduru kendize.
diğer kitaplarına göre daha dağıtmadan olayların içinde daha naif geçişler ve bağlar ile bağlayan çağdaş türk edebiyatının yüz akı ihsan oktay kitaplarının en yenisi (şimdilik).
kitabın bölümlerinin türk müziği makamlarından oluşması ayrı bir ahenk katar.(bkz: yegah)(bkz: segah) çok fazla ana ve ara karakterler vardır bu nedenle boğulma tehlikesi geçirebilirsiniz. bu dağınıklığa rağmen kitabı ustaca toparlamış ve sonunda iyiler yine kazanmıştır.*
puslu kıtalar atlası'nın tahtını sallayabilecek*ihsan oktay anar kitabı.
insanın yaşamı boyunca kulaktan duyma olarak bildiği birçok hikayeyi, duyabileceğiniz-okuyabileceğiniz en ilginç şekliyle sunan ihsan oktay anar bu kitabında da yapacağını yapmış, romanın gidişatı içinde birçok ilgi çekici hikayeye yer vermiş.
şimdi "e okuduk bitti ne halt edecez?" diyesi geliyor insanın.
kimbilir bir sonraki kitap taa ne zaman çıkar..?
not: kitabın* yazarı tanıtan yazısında*;
"yazarın şu ana kadar yayımlanmış 4 kitabı bulunmaktadır." yazmakta ve bunu takiben 5 kitap***** sıralanmaktadır. kopi-peyst'in ustasıyım diyen bir kişinin elinden çıkmışa benziyor bu hata..
ilerleyen baskılarda düzeltilse iyi olur.
bir sürü ayrıntıyı barındıran ve insanda hayret uyandıran kitap. okurken eski istanbulda geziniyoruş gibi bir hisse kapıldım. o çarşılar , kıyıdaki kayıklar, esnaflar... kah neva oluyorsunuz, kah kirkor, kah davut. kalın musa'da içindeki para düşkünü karaktersizi görüyor insan, davut'ta , asım'da , perveli iskender efendi'de aşkın insanı düşürdüğü halleri, eflatun'da ise suskunluğu... başlarda yoruyor, yakalamayacağını düşünüyor insan kitabı. karakterler çıkıyor her yeni sokaktan , öyle ki sayıları yirmi beş , otuzu buluyor ve derken herşey tek tek ilerleyen satranç taşları gibi yerini buluveriyor. ve pek tabii ki iyiler , iyiliklerinin , temizliklerinin , aşklarının yüzü suyu hürmetine kazanıyorlar kötüye karşı savaşlarını...
kitabın başında mesnevi'den bir alıntı var;
"kulak gerçeği anlarsa şayet, gözdür" aylar sonra kitabı elime alıp tekrar baktığımda anladım ki meğer kitabın özetini daha ilk sayfada vermiş ihsan oktay anar.
tüm kitaplarında olduğu gibi suskunlar'da da istanbul'u öyle güzel anlatmış ki, istanbul'da yaşayan bir kişi eğer bu kitabı okumaya heves ettiyse kesinlikle evinin bir köşesinde değil istanbul sokaklarında hatta gülhane parkında okumalı.
yavaş okunmalı, çok yavaş okunmalı. bitiveriyor, sap gibi kalıyorsunuz ortada...
"sayfalar tükenip bittiğinde, kim bilir, belki de suskunlardan biri olacaksınız."
bütün yan karakterleri hakkında sıkmadan ayrıntıya girebilen; zamandan zamana, mekandan mekana atlarken puslu kıtalar atlası'nın aksine kopukluk yaşatmayan güzeller güzeli eser. biraz çekinceniz olsa dahi bütün osmanlıca sözcükleri anlamanız şart değil, evinizde belki vardır lugat'ten bakabilirsiniz, veya elinizin altında internet varsa araştırabilirsiniz. kurgusu gerçekten ilgi çeken kitabın yaptığı göndermeler ise ayrı bir alem, okurken tadı kaçmasın diye spoiler'la bile yazmaya kıyamıyorum fakat keşfettikçe keyif alındığından olsa gerek tekrar tekrar kitabı kurcalayası geliyor insanın. müzik temelli bir yapıt olduğu için hem çalgı-çalgıcı tasvirleri, hem de yansıma sözcüklerle bezeli paragraflar gülümsetiyor.
sadece en çok beğendiğim -resmen göz yaşartan- yerden bahsedeyim, şeyh ibrahim dede'nin ilk belirdiği kısmı defalarca okudum, yine okurum.
eklektik bir sonu var, yani bana rahatsız edici geldi. öyle ordan burdan toplama bilgisayar gibi son, gerçi tam hatırlamadım romanı şimdi bu son bu romanda mıydı, yoksa hakan erdem'in alla turca'sı mıydı, allallah hatırlamadan entiri uydur, olmadı, yakışmadı bana, edebi eleştiride son noktaya geldim mına koyim. küfür yoksa kaldıralım hafız.
izlerken ağlatan dizidir.o çocuklara yapılanlar,onların gözyaşları,çığlıkları,çaresizlikleri,yıllar geçse de acılarının geçmemesi,eksilmemesi,gerçek dünyada kimbilir kaç tane öyle çocuğun olduğu.sorgulatan dizidir.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
