mutluluk nedir? ille şen kahkahalar mıdır şahitler huzurunda, ille hiç bir tasanın kaygının olmaması mıdır...
mutluluk umuttur ve hala intihar etmiyorsa kişi mutludur çünkü umudu vardır fakat bunu göremez, dillere pelesenk olmuştur şikayetler, nasılsın sorusuna iyiyim der ya da demez ama arkasından muhakkak ekler sorma ya ölüyorum diye, hayır ölmüyorsun, ölsen orada o soruya muhatab olamazdın, ille dertlerimiz olmalı, ya babamızdan ya anamızdan ya eşten ya dosttan ya da külliyen hayattan, bu bir gelenektir insanoğlunda, acılardan primler yapılır, derdin varsa sosyal ortamda çok kolay yer edinilir, sohbet malzemesi boldur, aslında konu saf haliyle dedikodudur, mutlu olmamak için çabalar sarfedilir, hayır benim acım seninkinden daha büyük, benim derdim senin derdini döver yarışlarına girlir, hele de insanların şahit olduğu meselelerimiz varsa asla mutlu olma hakkını göremeyiz kendimizde, ele güne nasıl açıklanır filanca derdin varken mutlu olmak...
mutluluk bünyede sabit bişeydir, onu kullanıp kullanmamak marifete tabidir, mutluluk en önce kişinin
kendisini sevmesidir, acılar mutsuzluk sebebi değildir, acılar mutluluğun kıymetini bilme mutluluğun ne
olduğunu görme sebebidir, gülmek her zaman mutluluk değildir ama gülmemek mutsuzluk değildir, ağlamak, sinirlenmek, kırılmak... onlar adları üzerinde olan duygulardır, mutsuzluk diptir, en dip, istediğiniz tek şeyin ölmek olduğu, mutluluk beyinde uyuşukluk değil aksine enerjidir, coşmalar uçmalar falan filan yani aşırı duygular, sadece neşeye ayarlanmış durumlar ve beynin başka faaliyet gösterememesi beynin uyuşmasıdır, hüznün içinde mutluluk olmasa mecnun sadece deli olurdu, leyla faslından geçemez elinde bir direksiyon düt düt diyerek gezerdi çöllerde, gerçi o devirde direksiyon olmayabilir, pozitif o bu uyduruk kişisel eğitimlerle değil içinize kendiniz bir bakın....
ben bir polyanna mıyım yoksa?
Ä°nsanın değer yargılarına yakın yaşamasıdır.kişiye göre,kişinin o an ki haletiruhiyesine göre değişim gösterebilir,bir işadamının günlük karını ikiye katlaması işadamını ne kadar mutlu ediyorsa yağmurda otobüs bekleyen birinin fazla ıslanmadan otobüsünün gelmesi kişiyi o an aynı derece mutlu edebilir,
fransız yazar guy de maupassant ın dünya klasiklerinden biri olan öykü kitabıdır. kitap sonu tahmin edilmeyen ders verici öykülerden oluşup, bu öyküler edebiyat derslerinde olay öyküsüne en iyi örnek olarak gözterilir.
mutluluk her insanın sahip olmak istediği ama mutlu olduğunda bile yeni mutsuzluk nedenleri bulacağı bir duygudur.
daha çok mutlu olmak için daha az şey bilmek gerekir. ne kadar çok öğrenirsek o kadar az mutlu oluruz.
ülkemizde olan bitenlerden ne kadar bi haber yaşarsak o kadar fazla mutlu oluruz. borçlara, ölümlere, büyük güçlerin elinde piyon olmaya, elalemin maşası olmaya, açlığa, yoksulluğa, türkiye üzerinde ezelden beri oynana oyunlara ne kadar yabancı olursak o kadar çok mutlu oluruz, şırıngalanmış ideolojilerin herhangi birisinden ne kadar uzakta kalırsak o kadar neşeli oluruz. ne kadar susarsak o kadar mutlu oluruz.
az bilen mutlu oluyor.
görmeyen, duymayan, konuşmayan insanlar çok mutlular.
abdullah oğuz'un yönettiği, başrollerini talat bulut, özgü namal ve murat han'ın paylaştığı, herkese tavsiye edilesi başarılı sinema filmi.
konu, oyunculuk, müzik ve özellikle kamera açıları göz önünde bulundurulduğunda kesinlikle en başarılı türk filmleri arasına girebilecek bir filmdir.
*
büyük bir kedi,kendi kuyruğunu kovalayan küçük bir kediye sormuş "neden kuyruğunu kovalıyorsun?"yavru kedi cevap vermiş "bir kedi için en güzel şeyin mutluluk,mutluluğun da kuyruğum olduğunu öğrendim.bu nedenle onu kovalıyorum,yakaladığım da mutluluğa ulaşacağım" bunun üzerine yaşlı kedi şöyle demiş "gençken bende evrenin sorunlarına ilgi duymuş ve mutluluğun kuyruğum olduğuna karar vermiştim .ama şunu fark ettim ;ne zaman onu kovalasam benden uzaklaşıyor,ne zaman kendi işime baksam hep peşimden geliyor.
bazen birlikte zaman geçirmekten hoşlandığınız kişilerle geyik yapmaktır**. zamanın ya da konuşulanların ne kadar kısa veya önemsiz olması sorun değildir o vakit sadece anı yaşamaktır mutluluk yüzünde küçük bit tebessüm, kalbinde hoş bir sıcaklık ve sözlerde ki kah komik kah anlamsız samimiyet.
zülfü livaneli nin enfes kitabı.
aynı zamanda kitap tan esinlenerek abdullah oğuz yönetmenliğinde yapılmış, talat bulut, Özgü namal, murat han, mustafa avkıran başrolleri paylaştığı duygusal ve de acıklı bir film.
insanların ellerinde olmayan,yani kısaca maddi şeylere bağladıkları için bir türlü bulamadıkları ya da bulup ta tatmin olmadıkları;en kötüsüde onu kendilerinden çok uzak saydıkları birşey..epiktetos'a göre dış eşya namına birşey istememek;gelene geçene büyük bir imanla eyvallah diyebilmektir mutluluk.diğer bir ifadeyle elimizde ve bize bağlı olmayan şeylere karşı tüm bağları koparmaktır.
zülfü livaneli'nin kitabıyla, abdullah oğuz'un yönetmenliğiyle ve özgü namal'ın, murat han'ın, talat bulut'un oyunculuğuyla bezenmiş muhteşem bir film. komedi filmlerinden gına gelmiş türk insanına bir armağan, töre cinayetleri konusunda farklı bir yapıt...
mutluluk : razı olmak.
Kaçmadığı için yakalamaya gerek yoktur.gelecekte gerçekleşmesini istediğin şeylere endeksli ise insanın tatminsizliği bu duyguyu hakkıyla yaşamaya engel teşkil etmektedir.yaşadığın an'dan keyif almak ,güzel görüp güzel düşünebilmektir.
"mutluluk yarına ait değil o bir varsayım değil.
mutluluk burada ve şimdi başlar.."
salif keita
ütopya. sessizliğin ortasıdır, ruhunuzun ızdıraplarının, beyninizin karmaşalarının, aklınızın şüphelerinin, çevrenizin, herkesin ve herşeyin susmasıdır, derin bir sukunettir. ordan oraya o yargıdan bu yargıya itilirken, kendinize yabancılaşırken, arkaya dönüp bakmaya cesaret edemediğiniz hatalarınız, aynalar da yorgun bir çift gözününüz, her ortam da uzaklara dalan bakışlarınız varsa, insanları incitmekten korkmayan, biribrine katlanamayan bir dünya dolusu kişi olunca da mutluluk sadece bir ütopya oluyor. zaten mutluluk bu dünyaya ait olamaz, olmamalı. başkaları acı çekerken sürekli bir mutluluk sadece umursamamanın ve mutluluğu kısırca yaşamanın. kendini kandırmanın daniskasıdır. hayatlarımız o kadar birbirine bağlı ki.
"karınca katarı" diye bir film seyretmiştim yıllar önce. ordaki baş karakter * "insan öğrendikçe acıları büyür. çok mutlu olanlar sadece çocuklar ve aptallardır" gibi birşey söylüyordu. bazen doğru gibi geliyor ama ben yinede oscar wild'a inanmak istiyorum "hepimiz çamur içinde yaşarız ama, bazılarımız yıldızlara bakar."
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
