arayışın romanı aylak adam.. b'leri arayışı bir adamın...baba, benlik, bela, b.
hiç çalışmadı.hiçbir mesleğe bağlı kalmak istemedi. hiç bir meseleye bağlı kalamadı.hiç zengin olamadı. amaan, çok da umrundaydı sanki !
aldığı parayı gün be gün yedi, ölse ne olacaktı, geriye ondan hiçbir şey kalmayacaktı. amaan, çok da umrundaydı sanki!
kimseye uymuyordu, onu kategorize etmek yanlış olurdu ama bu onu hiç bunalıma sürüklemedi. umrunda değildi. kişiliksiz olmaktansa kategorisiz olmayı bin kere tercih ederdi.
teğet geçenlerin hikayesidir aylak adam.
kendini çok beğenmiş çok narsist bir tarafı var aylak adamın.. anlaşılmaya ve anlamaya da çalışmıyor, reddediyor, eşi, dostu sevdiği pek kimse de yok. ıki kişilik dünya hayali üzerine kurulu hayaliyle dolaşıyor ıstanbul sokaklarında "aylak aylak"..
atılgan, freudcu ruh özümlemesine geniş yer verdiği “aylak adam” romanında, klasik psikanalizimin öne sürdüğü bu tezi, başarılı bir biçimde işlemiştir. buzdağının görünmeyen kısmı olarak nitelendirebileceğimiz bilinçaltı, davranışları yönlendirici ve biçimlendirici özelliğe sahiptir. anne rolündeki zehra teyzeÂ’nin, c. ile sağlıklı bir ortakyaşamsal (sembiyotik) ilişki kuramaması, c.Â’nin tüm yaşamına etki eden en önemli unsur olarak karşımıza çıkar. c.Â’nin paçasını kurtaramadığı geçmişi, uzun süreli birliktelik yaşamasına engeldir. oysaki c.Â’nin yaşamındaki tek erek, idealindeki kadını bulmak ve teyzesinin simgesel anne imajını, gerçek bir arzu nesnesine dönüştürerek yarıda kalmış, doya doya yaşanamamış sevgileri içinde tekrar büyütmektir:
yabancı , tutunamayanlar , kürk mantolu madonna bu üç esere aylak adam'ı katıyor ve hepsinde bir "tutunamamışlık" var diyorum.
sıraya koyarsak "raif efendi" her şeyiyle bir tutunamamıştır. tutunamayanlar ansiklopedisi'nde ilk madde raif efendi'dir.
selim ışık ile mersault'u ise sıralayamıyorum. ikisinin de üstün olduğu yerler vardır.
aylak adam'ın kahramanı c ise tutunamamışlık oyuncusudur. sadece oynayan birisidir. cebinde parası ile, peşinden koştuğu kadınlar ile, standart üstü yaşamı ile tutunamayan rolü oynamaya çalışan bir sterilizasyon harikasıdır.
tam sevemediğiniz ama bir şekilde çekici gelen kitap karakterleri vardır, bunlar romantik edebiyatta olduğu gibi hayran olunası mükemmellikte değildir, hata yapar, aşağılanırlar, belki sevmeyi bile tam beceremezler. bazı yerlerde anti-kahraman diye geçer, benzerlerini toza sor'da, çavdar tarlasında çocuklar'da, tutunamayanlar'da, yabancı'da, dövüş kulübü'nde, ekmek arası'nda görürüz, villain diye geçen ama özünde iyi olduğu anlaşılan karakterleri de bu kapsama alabiliriz.
ve anlamsız bir biçimde zamanla alışıp severiz onları, içimizden "keşke şöyle yapsaydı" derken onları da sıradanlaştırmaya çalışırız. eli kese kağıtlılar diyor atılgan. düz adam da denilebilir. düzenli işi olan, iş çıkışı bakkaldan öteberi alan, manav razaki üzüm ayırmış diye sevinen, tüm gün kendisini bekleyen karısının yanına üç odalı evine giden, çocukları kuşpalazı olan düz bir ailenin düz ferdi. işte bu yetmez diyor. bu hayat insana yetmez çünkü c'nin aradığı hayat sadece iki kişilik.
bunalımlı, buhranlı, alkolik, yer yer sapık*, mutsuz ama bir şekilde arayışından umutlu bir karakter c. çünkü elbet bir gün bulacağına inanıyor. kitabın başında onu omuzlarından tutup sarsmak, paralı olduğun için bu kadar rahatsın, çalışmak zorunda olanları aşağılamak hakkını nerden bulabilirsin diye yüzüne haykırma isteği duyuyorsunuz. zamanla keyfin bilir ne halin varsa gör diye rahat bırakıp, sadece izlemeye ve umutlanmaya başlıyorsunuz. ah bir bulsa b'yi. b'yi bulsa, babasını, bacak düşkünlüğünü, bıyık nefretini içinde bir başka türlü sindirecek, sanki derin bir nefes alacak.
alıntı yapmayı isterdim ama üşeniyorum, kitabı tavsiye ediyorum desem belki şimdilik yeterli olur.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
