mahlas

  1. özellikle halk ozanlığı kültüründe rastlanan, divan edebiyatı geleneğine kadar uzanan ve genellikle şiirin son kıtasında bir dizede yer verilen, şiiri yazan kişinin lakabı. örneğin kanuni sultan süleyman'ın mahlası muhibbi, fatih sultan mehmet'inkiyse ulvi imiş.
    (doktorcuk 22.06.2006 00:13)
  2. divan şairlerinin başlattığı bir kültürdür. osmanlı padişahları genellikle şiir yazdıkları için hepsinin bir mahlası vardır. avni, adli, selimi, muhibbi gibi... ayrıca divan edebiyatının en büyük şairlerinden olan fuzuli bu duruma çok önem vermiş, mahlasını çok zor seçmiştir. fuzuli; gereksiz, fazlalık anlamlarına geldiği gibi erdemlik, olgunluk anlamlarına da gelir. baki de mahlasını seçerken adının kalıcı olmasını istemiştir. bir bakıma mahlas şairlerin kişilik özelliklerini yansıtır ...
    (everest 22.06.2006 15:40)
  3. arapça halas kelimesinden türklerin türettiği kelime imiş kendisi. şâirler kendi isimlerini kullanmamak için buldukları başka isimlere, "halâs"tan türeterek böyle genel bir isim vermişler.

    mahlâs aynı zamanda ismin yanına eklenen ikinci isim olarak da kullanılır olmuş zamanla. nâm-ı diğer benlicenân, der gibi..

    ayrıca, (bkz: mahlas beyti)

    kaynak: misalli buyuk turkce sozluk
    (benlicenan 12.08.2006 04:10)
  4. zahiri ortamlarda nick'e dönüşmüş sözcüktür..
    (rakibalik 12.08.2006 15:12)
  5. mahlas günümüzde nick name olarak bildiğimiz terimin eski türkçe versiyonudur.mahlas genellikle yazılan şiirlerin son kıtasının birinci mısrasına yazılır.

    bazı ünlülerin mahlasları
    fatih sultan mehmet: avni
    kanuni sultan süleyman: muhibbi
    yavuz sultan selim: selimi
    ikinci beyazıt: adli
    ikinci osman: farisi
    üçüncü ahmet: necib
    birinci mehmet: bahti
    üçüncü mehmet: adli
    üçüncü mustafa: ikbali
    üçüncü selim: ilhami
    ikinci murat: muradi
    üçüncü murat: muradi
    timurlenk: gürgan
    ali şir nevai: fani
    buhurizade mustafa efendi: ıtri
    kaygusuz abdal: sarayi
    peyami safa: çömez, şerazat
    mehmet akif ersoy: bedayi'ül acem
    memduh şevket esendal: istemenoğlu
    reşat nuri güntekin: ateşböceği
    rıfat ılgaz: stepne
    atilla ilhan: abbas yolcu
    refik halit karay: dürenda, aydede, kirpi, mübeccel, halit
    kemal tahir: körduman
    necip fazıl kısakürek: tanrıkulu
    neyzen tevfik: kolaylı
    fuat köprülü: büyük baba
    ziya gökalp: bimar, hiçi, demirtaş
    yusuf ziya ortaç: çimdik, kamber, akbaba
    pir sultan abdal: haydar
    sedat simavi: rüştü, çileli, güleryüz
    (trouble 23.08.2006 13:28)
  6. şairlerin gerçek isimlerinin yerine kullandıkları takma isimler.
    (raptiye rap 18.02.2012 23:38)
  7. edebiyatta şairlerin takma ad anlamında kullandığı kelime. dilimize geçtiği arapça kelime kökeninin anlamı: "sığınak" tır.
    (diyojenist 27.12.2016 23:11)


Vampircik - 2005 - 2015

sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur. sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez. yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.

sözlük sistemi ile geliştirilmiştir.