türkçe'ye ismi "cesaretin var mı aşka?" olarak çevrilen, başrol oyuncuları guillaume canet, marion cotillard ve thibault verhaeghe olan nefis film. bir oyun ile başlayan julien ile sophie'nin arkadaşlığının tutkulu bir aşka dönüşmesini çok iyi yansıtan hikaye, kurgusuyla amelie'yi andırıyor. aşkın ölümüne yaşandığı, iki inatçı insanın uçnoktadaki hikayelerini anlatan fransız-belçika yapımı bu film, görsel anlatım ve senaryo olarak gördüğüm en başarılı romantik-dram.
son zamanlarda izlediğim en samimi yapımlardan biri. hikayeye inanılmaz derecede bağlıyor izleyeni. sanki siz de uçuyorsunuz hayaller ülkesinden aşklar diyarına. sonra julien'i bir ara öldüresiniz geliyor, sophie de ondan aşağı kalır değil tabi ki. her ne kadar romantik komedi yakıştırma yapabilecek olsam da bir o kadar gerilim içerir bu film. dram da vardır, kahkaha atarken içinizden bir "lan" sesi yükseltebilir. olumsuzluk bekletir hep, ya da olumsuz olsun lütfen de diye düşündürtür. amelie ile neden kıyaslandığını anlayamadığım bir filmdir. ortak temada buluşsalar da çok daha farklı ve bana göre daha bir etkileyici, sıkmayan filmdir.
2003 yapımı film. yann samuel yönetmiştir. film, yönetmenin dünürlerine ithaf edilmiştir, çünkü kendileri film için evlerini ödünçvermişler, filmin gösterime girmesine bir hafta kala trafik kazasında hayatlarını yitirmişlerdir.
güzel filmdir, karakterler hoş görünümlü ancak bazen size kafayı yedirtebilecek, çocuk ruhlu insanlardır. sophie rolündeki marion cotillard görünüş itibarıyle bana beyaz gelincik dizisindeki kızı, julien'i oynayan guillaume canet ise özgür çevik'i hatırlattı. sonu gayet ilginçtir, ayrıca;
(spoiler: finaldeki beton dökme sahnesi aslında elma suyuyla çekilmiştir)
fransız romantik filmlerinin bütün sıkıcılığından sıyrılmış, her şeyiyle benzerlerinden çok farklı bir film. izlemesi gayet eğlenceli, ve eğlenceli filmlerin çoğunun aksine bir amacı ve mesajı olması da filmi oldukça farklı kılıyor. başka filmlere benzetilmesi büyük bir hata, gerek fransız sinemasından çıkıp evrenselliği yakalamış olmasıyla, gerek türdeşlerinin sınırlarını zorlamasıyla benzersiz sayılabilir.
insanı mutlu eden filmler listesinin başlarında gelir. yönetmeni yann samuell, yapım yeri ve yılı ise 2003/fransa'dır. süresi 93 dk'dır. oyuncular; guillaume canet (julien), marion cotillard (sophie), thibault verhaeghe (8 yaş. julien), josephine lebas-joly (8 yaş. sophie)
mutlu olmak,kendini iyi hissetmek isteyen herkese izlenmesi şiddetle tavsiye edilir.
büyünce kral olmayı düşleyen julien'le büyüyünce turta olmak isteyen sophie'nin tutkulu aşkı... siz sinirden tırnaklarınızı yerken onlar hala aşıktırlar ... kavuşamadıkları için olsa gerek ... en sonunda nihayet biraraya gelirler ama aşklarıyla ilgili tüm acılı bedelleri ödemiş olarak...
--------------spoiler--------------------
10 yıl görüşmemekle julien i cezalandıran sophie, julien ile görüştüğü anda onu yine cezalandırır. polisleri evine çağırır, aylardır tacizde bulunan sapığın evde olduğu söyler, polis hemen gelir, julien kçaraken kaza yapar. sophie hastahaneye gider, her yeri yanmış julien i görünce yıkılır. kocası ile evine dönerken, julien in nasıl birisi olduğunu hatırlar. hastaneye geri dönmeye karar verir. julien kötü bir şaka yapmıştır. sophie nin başına geleceklerden korkmaktadır. hastanenin kapısında karşılaşırlar. julien ve sophie karşılaşır, ikisinin eşi olanları anlamıştır. durdurmak için koşarlar. sophie nin eşi julien e yumruk atar. julien sırt üstü yere düşer. işte julien in bittiği an budur. mutludur. sophie yanındadır. yere düşer durmaz. suyun içine düşer. durmaz. batar batar, hayatı gözlerinin önünden geçer.
---------------------spoiler---------------------
spoiler ama filmin sadece 2 dakikası böyle, her sahnesi ayrı sürprizlerle dolu bir filmdir.
seneler önce tavsiye üzerine indirdiğim ama hiç heves edip izlemediğim film olarak yer etmekteydi bende. ta ki az önceye kadar. yıllar sonra "ulan dur bir romantik film izleyelim" gazına gelip arşivi kurcalarken buluştuk. lanet olsun diyorum filmin ardından. ben böyle romantik-komedi ayarında mutlu son ile biten normal bir film istiyordum. film sonunda sinirden gerilmiş, hırpalanmış bir ruh kaldı üzerimde. film güzel, hikaye masalımsı ama kardeşim olmaz ki böyle. insan istiyor ki filmde böyle mutlu bir aşk hikayesi görsün, sevenler bir ayrılsın ama sonra yine kavuşsun. ama yok illa artislik yapacaklar. lan zaten ben bu hikayeyi reel olarak da yaşıyorum bırak bari filmlerde görelim mutlu aşk tablasonu ama yok hata bende zaten sen tut romatik film izliyeceğim diye bunu seyret. üstüne bide sophie karakterini canlandıran marion cotillard'a aşık olunca işler iyicene sarpa sardı tabi. gece gece uyku kaçıran film olarak hafızamızda yerini aldı. insanı aşktan bile soğutuyor film o derece.
-yok abi bana fransız filmi söyleme
-olm bak bu film farklı
-nesi farklı yaw, fransız filmi işte mıymıymıy çekemem.
-olm indir bak, önyargı ile konuşuyorsun.
- = /
----------------------------------------
-merl, jeux d enfants ı izledin mi, hani bi fransız filmi söylemiştim sana bi ara.
-eöö evet baktım geçen.
-ee?
-ilk başta umut veriyo, sonra heyecanlandırıyor, sonra yuh dedirtiyor, sonunda bayıyor.
-Allah seni davul etsin emi.
-niye yav, fransız filmi işte başka ne bekleyebilirsin ki.
(filmin özeti bu son cümledir gözümde)
Başroldeki esas erkek çocuk guillaume canet aynı zamanda iyi bir yönetmendir. Bir Harlan Coblen uyarlaması olan ikinci filmi kimseye söyleme adı altında ülkemizdeki izleyiciye sunulmuştur.
bu fransızların 'bir son yazacağız, aklınız duracak' filmlerine tilt oluyorum, öyle böyle değil. reca edicim açık görüşlü olmayacağım bir konu seçebileyim hayatta, o da bu olsun.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
