"bebekler" adı ile türk diline çevrilmiş bir takeshi kitano filmi. japon kukla sanatında ki bebek olgusu filmin çıkış noktası. mevzu birbirinden bağımsız olarak işleniyormuş gibi görünse dahi iç içe girmiş halkalardan ibaret film.
aşkın ölümsüzlüğü ve imkansızlığı üzerine bir kırmızı şölen.
dolls,aşkın mantığa üstün geldiği;acının,hüznün ve kalp kırıklığının hüküm sürdüğü büyülü bir evrende içiçe geçen paralel üç öyküden oluşuyor. nişanlısı tarafından terkedilen genç bir kız başarısız bir intihar girişiminde bulunur. genç kız kurtulsa da tüm bilincini yitirmiştir. Çevresiyle ilişkisi üç yaşındaki bir çocuktan farksızdır. genç kızın nişanlısı hatasını anlayıp pişmanlık duysa da,hissettiği suçluluktan kurtulamaz. iki sevgili sonu belirsiz bir yürüyüşe çıkarlar. Öte yandan yaşlı bir yakuza, bir ömür geç kaldığı aşkını bulmuştur. ancak zaman, yakuzanın hayatında gördüğü tüm savaşçılardan daha acımasızdır. tüm bunların uzağında, şehrin başka bir yerinde ise bir başka genç, televizyonda gördüğü bir pop sanatçısına aşık olur. genç adam, aşkına ulaşmak için herşeyini feda etmeye razıdır, gözlerini bile. . aşkın unutulan yüzünü bize hatırlatıyor.
dolls iç acıtan bir aşk öyküleri silsilesi. kitano üstad beyni değil kalbi nişan almış yine. ham halimizin aşk ile nasıl piştiğini naif bir şekilde anlatıyor. birbirinden bağımsız görünse de hikayelerin çakıştığı bazı noktalar var. pişmanlıkla büyüyen bir aşkı , uzun yıllar süren sadakati ve son olarak ta saplantılı bir aşkı izliyoruz. özellikle çekildiği yerler ve kostümler ışıldıyor resmen filmde. yönetmenliğinin yanı sıra senaryosunun da takeshi kitano'ya ait olduğu 2002 yapımı dolls bollywood'a taş çıkartacak hüznü barındırıyor içinde.
kesinlikle abartıldığı gibi bir film değil.
aslında güzel bir film de değil. filmde zannımca takdir edilmesi gereken kişi yönetmen değil, o güzel manzaraları ve elbiseleri ile görüntü yönetmeni katsumi yanagishima *.
bunun dışında gayet kopuk, gayet sıkıcı bir film. pek çok yerde ama sanat filmi bu falan diyorlar. hayır, işin sanat kısmı hikayenin önüne geçemez. geçerse onun adı sinema olmaz, sanatsal video olur. ayrıca bu yapımı bir amatör çekse bu ne lan yorumu alacakken yönetmenin takeshi kitano olması oo süper lan falan dedirttiriyor gibi. zira oo adama bak aşkı için gözlerini parçaladı, yok bilmem naaptı kafayı yemiş sallana sallana yürüyor gibi klişe mevzuları kopuk biçimde işlemek o filmi güzel yapmaz. ama işte kitano seyirciyi nasıl vuracağını biliyor; önden al bilmem ne yaptır sonra bu buymuş gibi göster, seyirci vay anasını desin, sonra bütün filmin sıkıcılığını hatırlamasın. ki kitano da bence bunun bu olduğunu biliyordu.
sözlük hiçbir kurumla bağlantılı olmayan birkaç kişi tarafından düşünülmüş bağımsız bir platformdur.
sözlük içerisindeki yazıların tüm sorumluluğu yazarlarına aiittir. sözlük bu yazıların doğru olduğu hakkında bir teminat vermez.
yazılan yazıların telifi bize ait değildir, çalınız çırpınız ama kaynak gösteriniz.
